“En weer vormde zich een lange droevige stoet, zooals we er al verscheidene hebben zien trekken over het Damrak. Schreiende vrouwen, sombere bleeke mannen, kinderen doodop. […] Er is bij al dat leed, dat we te aanschouwen krijgen, toch o zoo veel dat het hart verwarmt en goed doet: […] Ieder beijvert zich de arme stakkers te helpen.”